Za nami dziesiąty Sylwester z Czatą i pierwszy z Castą.
Czata przez 3 lata nie bała się huków, fajerwerków i strzałów. By przejść kurs PTO - musiała się poddac próbie "dzielności" z uzyciem nabojów hukowych i przeszła ją na 5. Potem był kurs z elementami obrony, w tym także unieszkodliwiania napastnika z bronią. Było ok. W czasie trzeciego w jej zyciu sylwestra jak zwykle była z nami i obserwowała fajerwerki - 0 strachu. Niestety - nieudolnie odpalona raca odbiła sie od ściany domu i eksplodowała prawie między jej łapami. Od tego czasu - mogiła. Pies boi się panicznie każdego huku. Do tego doszły grzmoty, a nawet strzelające gaźniki w samochodach. Tak więc sylwestra spędzamy (tzn. Czata spędza) w łazience z włączonym na full radiem. Pomaga (nieco). Ma w tym okresie, który potrwa jeszcze kilka dni (dokąd nie zostaną odpalone resztki posylwestrowe) awersję przed wychodzeniem na dwór po zmroku.
Natomiast Casta wyszła na ostatni spacer przed pierwszą w nocy i interesował ją tylko pozostawiony na dworze patyk. A że coś błyskało i huczało - no to co - patyk ważniejszy. Mam nadzieję, że strach Czaty jej się nie udzieli.
P.s. - dawalismy jej w uzgodnieniu z Vet-em leki uspakajające, ale poza tym , że się jej plątały łapy, nic to nie dało, więc zrezygnowaliśmy. Znawcy psiej psychiki radzą, żeby psa, który sie boi nie głaskać i nie przytulać, gdyż utwierdza go to w przekonaniu, że coś się złego dzieje i trzeba się bać. Należy psu umozliwić zaszycie się w miejsce, które on uznaje za bezpieczne i tam go w spokoju pozostawić. Tak własnie robimy. Mój pierwszy pies (daawno, daawno temu) bał się burzy. Lazł wtedy na strych i wpełzał pomiędzy legary pod podłogę. Tam wióry i trociny, a on był czarny i długowłosy...

Fafuniu po spacerku w podeszczowy dzień. Wersja light



Przez noc większość się z niego zsypie i trochę podwórka mamy na schodach ( bo to w nocy różne się rzeczy dzieją (w jego mniemaniu ) za drzwiami wyjściowymi na dole, więc trzeba zejść, poszczekać po czym wrócić na górę by położyć się na dywaniku pod państwa drzwiami, i tak kilka razy... ), do tego trochę wiejskich chaszczy, które przychodzą z nim na ogonie (kitę ma długą i puchatą i jest się w co badylom wplątać) i tak od rana mam co robić .

Ostatnio edytowany przez Agaa (2007-01-04 18:54:49)

O rany Paelciu.Mój Filipek też jest nieszczęśliwy przy wycieraniu łapek-również ściereczką z mikrofibry
(Faktycznie fantastyczny wynalazek).Tak samo za każdym razem trzeba mu przypominać-"łapki"!
Dopóki więc nie wytrę mu tego i owego,,nie ściągam mu smyczy,a właściwie szelek.
Ma również swój ręcznik na posłaniu w który ma wycierać pyszczek po jedzeniu.Niestety-czasami się zapomina i ...
myk-fik i na tapczan lub o dywan.Potem już szczęśliwy biega z zabawką po całym domu.

No właśnie, kąpiele...

Moja "czyścioszka" Miśka - ta, która czekała na wycieranie łapek, nie cierpiała kąpieli!
Czasem, gdy była zbyt "namolna" mówiliśmy dla żartu - "A może tak do kąpieli?"
Mieliśmy "psa z głowy" na pół dnia! - krył się za kanapą albo za szafą.

Rocky wchodzi na wanny grzecznie sam. W trakcie kąpieli stoi spokojnie, chociaż z nieszczęśliwą miną.
Za to po wyjściu z wanny - tak jak u Fafika Agi - istne szaleństwo!
Na jego wytarcie zużywam kilka wielkich ręczników, bo chociaż sierść nie jest długa, ale bardzo gęsta.
Czasami nawet używany suszarki, której się nie boi.

Jako ciekawostkę powiem Wam, że ma chyba uczulenie na "psie" szampony - drapie się po nich okrutnie.
W desperacji wypróbowałam raz pewien przeciwłupieżowy "ludzki"  szampon z odżywką - i sukces!
Sierść jest piękna, błyszcząca, bez objawów alergii.
No, ale cóż dziwnego, nasz pies jest przecież bardzo "uczłowieczony"!

Jak Wasze pieski znoszą wizyty u weterynarza?

Ja właśnie czekam na mojego, który ma usuwany brodawczak z powieki, trochę się denerwuję, zabieg odbywa się pod narkoza, a to już przecież nie najmłodszy pies.

Rokuś bardzo się stresuje podczas wizyt u "swojego lekarza". Jest spokojny, nie trzeba mu zakładać kagańca, ale widać,  że "ma stracha". Trzeba bardzo uważać, siedząc z nim w poczekalni, bo tylko patrzy, jakby dać drapaka.
Dzisiaj miał "obiekcje" do maszynki, którą mu golono łapkę, aby łatwiej dostać się do żyły.

Zabiegów różnych miał już zresztą kilka, minn. zszywaną powiekę po starciu z amstaffem, kilka razy zszywanie łap po spotkaniu z rozbitą butelką, operację przepukliny.

Na szczęście nasz weterynarz jest dobrym chirurgiem i jakoś tak brniemy przez kolejne zabiegi.

Szczęśliwie już po wszystkim, zabieg się udał, nawet nie widzę szewka - trzeba będzie go za tydzień wyjąć.
Rocky doszedł już do siebie, przez kilka godzin był "przymulony", nawet pomylił kierunek wchodzenia do windy. Ale już zjadł kolację, był na krótkim spacerku, teraz sobie drzemie.
Trzeba tylko pilnować, aby nie tarł oka łapą, mam nadzieję że wszystko szybko się zagoi.

Pozdrawiam, E.

Nie mam swojego psiaka (ale kiedyś miałam).
Znalazłam za to pieski, które mają dla Was wiadomość i wkleję je właśnie tutaj.

Witam wszystkich na forum.

Chcę Wam przedstawic mojego psiaka. Wabi się Karo, ma 10 lat. Jest to niemiecki terier myśliwski. Jest moją kochaną psiną. Będzie uczestniczył w zlotach i dzielnie kibicował naszym bociankom.

Pozdrowienia.

Ostatnio edytowany przez pstynka (2007-01-31 21:35:57)