Moje burki uwielbiają śnieg. Są wtedy przeszczęśliwe.

Widze, Tanju, że Twój Filipek ma bardzo wygodne legowisko!

Mój mąż przez lata zastrzegał  - "Mój pies nigdy nie będzie spał w łóżku"!
A jaka jest rzeczywistość?

luska napisał:

paela napisał:

Widze, Tanju, że Twój Filipek ma bardzo wygodne legowisko!

Mój mąż przez lata zastrzegał  - "Mój pies nigdy nie będzie spał w łóżku"!
A jaka jest rzeczywistość?

http://images13.fotosik.pl/27/f145129fd062ac25m.jpg

Paelciu, bo to jest tak, że jedni śpią ze swoimi psami, a pozostali do tego się nie przyznają.

Macie racje też sobie nie wyobrażałam pieska w łóżku ale do czego doszło...
Psina z moją córcią w łóżeczku

Ostatnio edytowany przez onka84 (2007-01-29 22:00:02)

Powiem Wam, że moja poglądy na wylegiwanie się psa w łóżku zmieniały się z biegiem lat.

W domu rodzinnym miałam pieska, który spał na fotelu, ale do łóżka wstępu nie miał.
Potem bardzo mnie raziło, że w domu mojego szwagrostwa pies wylegiwał się w różnych miejscach.
Jak już pisałam w poprzednim poście, mój mąż głośno wyrażał swoja dezaprobatę.
Rokusia z początku "trzymaliśmy krótko" - zgodnie z zasadami, że my jesteśmy przywódcami stada.
Powoli, powoli, "odpuszczaliśmy" - a raczej odpuszczałam ja!
Mogliśmy sobie jednak na to pozwolić, bo po krótkim okresie młodzieńczego buntu stał się psem uległym, całkowicie podporządkowanym. Nie wyobrażam sobie, aby pies na mnie warknął lub wyszczerzył zęby.

Tak więc, stopniowo poszerzał się zakres jego "przywilejów" - od pozwolenia położenia dwóch łapek na tapczanie, do całkowitego, pełnozakresowego  rozwalania się!
Psisko też stało się tak bezczelne, że kładzie się nawet przy mężu, który ciągle wyraża swoje niezadowolenie na te poczynania.  Z początku Rocky robił to tylko w trakcie nieobecności pana.

Szepnę Wam jednak w sekrecie, że lubię się przytulić do grzejącego, miłego cielska w zimne dni.

Nie mam nic przeciwko, że piesek leży sobie na kanapie...byle nie na mojej Może gdyby miał inną sierść, to kto wie?

W sobotę była piękna pogoda, więc mój mąż, zapalony ogrodnik  - amator wybrał się na działkę, aby wykonać tam kilka pilnych, ogrodowych prac.
Ja oczywiście zostałam "z bocianami"!
Wysłałam jednak z nim naszego ulubieńca, aby się wyhasał.

Przez zimę na naszej działce rozpanoszył się kotek, którego dokarmia działkowy sąsiad.
Wcale nie przejmował się wielkim psiskiem, które wkroczyło na "jego" teren.
Wręcz przeciwnie! Jakby specjalnie "grał na nosie" naszemu psu, który złościł się widząc intruza.
Dla świętego spokoju mąż wyniósł kota poza ogródek, lecz ten za chwilę był już z powrotem!
Mało tego, usiadł sobie jeszcze niżej, drwiąc sobie z naszego Rokusia.

Pies wrócił do domu wyczerpany!

Właśnie bardzo się zestresowałam. Po raz kolejny mój pies wrócił ze spaceru z obrażeniami.
Pisałam już Wam, że miał szytą powiekę po starciu z amstaffem, dziś rzucił sie na niego pitbull, robiąc mu dwie dziury w głowie.
Pitbull był co prawda na smyczy, ale rozciąganej i gdy tylko Rocky znalazł sie w jego zasięgu, rzucił mu sie do karku.
Najgorsze było to, że nie chciał puścić zacisniętych szczęk nawet na polecenia swojego właściciela.
Córka, bo ona właśnie wyszła z psem na spacer była zrozpaczona. Rocky skowyczał, nie mogąc sie uwolnić.
W akcie desperacji jej kolega kopnął napastnika, który dopiero wtedy rozwarł szczęki.

Nie obyło sie bez słownego starcia z właścicielem agresywnego zwierzęcia - na zarzuty, dlaczego tak groźny pies nie nosi kagańca odpowiedział atakiem - jego pies jest na smyczy a nasz nie. No niby tak...
Gdyby jednak do pitbulla - będącego faktycznie na smyczy, ale rozciąganej przecież,  podbiegło dziecko???
Resztę możemy sobie dopowiedzieć...

Całe szczęście, napastnik zacisnął szczeki na głowie a nie szyi mojego psa - dziury są dość głębokie, ale krew się już nie leje.
Zdezynfekowałam rany i podałam nieszczęśnikowi ibuprom.
Dobrym objawem było to, że zjadł ze smakiem kawałek kiełbasy, w który wcisnęłam przeciwbólową tabletkę.
Zastanawiam sie, czy nie pójść jutro do weterynarza na jakiś zastrzyk - na wszelki wypadek. ale zobaczymy rano...

No tak, mając zwierzę w domu, trzeba sie liczyć z tego typu "urozmaiceniami" życia...

Pozdrawiam, E.