Za nami dziesiÂąty Sylwester z CzatÂą i pierwszy z CastÂą.
Czata przez 3 lata nie ba³a siê huków, fajerwerków i strza³ów. By przejœÌ kurs PTO - musia³a siê poddac próbie "dzielnoœci" z uzyciem nabojów hukowych i przesz³a j¹ na 5. Potem by³ kurs z elementami obrony, w tym tak¿e unieszkodliwiania napastnika z broni¹. By³o ok. W czasie trzeciego w jej zyciu sylwestra jak zwykle by³a z nami i obserwowa³a fajerwerki - 0 strachu. Niestety - nieudolnie odpalona raca odbi³a sie od œciany domu i eksplodowa³a prawie miêdzy jej ³apami. Od tego czasu - mogi³a. Pies boi siê panicznie ka¿dego huku. Do tego dosz³y grzmoty, a nawet strzelaj¹ce gaŸniki w samochodach. Tak wiêc sylwestra spêdzamy (tzn. Czata spêdza) w ³azience z w³¹czonym na full radiem. Pomaga (nieco). Ma w tym okresie, który potrwa jeszcze kilka dni (dok¹d nie zostan¹ odpalone resztki posylwestrowe) awersjê przed wychodzeniem na dwór po zmroku.
Natomiast Casta wyszÂła na ostatni spacer przed pierwszÂą w nocy i interesowaÂł jÂą tylko pozostawiony na dworze patyk. A Âże coÂś bÂłyskaÂło i huczaÂło - no to co - patyk waÂżniejszy. Mam nadziejĂŞ, Âże strach Czaty jej siĂŞ nie udzieli.
P.s. - dawalismy jej w uzgodnieniu z Vet-em leki uspakajajÂące, ale poza tym , Âże siĂŞ jej plÂątaÂły Âłapy, nic to nie daÂło, wiĂŞc zrezygnowaliÂśmy. Znawcy psiej psychiki radzÂą, Âżeby psa, ktĂłry sie boi nie gÂłaskaĂŚ i nie przytulaĂŚ, gdyÂż utwierdza go to w przekonaniu, Âże coÂś siĂŞ zÂłego dzieje i trzeba siĂŞ baĂŚ. NaleÂży psu umozliwiĂŚ zaszycie siĂŞ w miejsce, ktĂłre on uznaje za bezpieczne i tam go w spokoju pozostawiĂŚ. Tak wÂłasnie robimy. MĂłj pierwszy pies (daawno, daawno temu) baÂł siĂŞ burzy. LazÂł wtedy na strych i wpeÂłzaÂł pomiĂŞdzy legary pod podÂłogĂŞ. Tam wiĂłry i trociny, a on byÂł czarny i dÂługowÂłosy...

Fafuniu po spacerku w podeszczowy dzieĂą. Wersja light



Przez noc wiêkszoœÌ siê z niego zsypie i trochê podwórka mamy na schodach ( bo to w nocy ró¿ne siê rzeczy dziej¹ (w jego mniemaniu ) za drzwiami wyjœciowymi na dole, wiêc trzeba zejœÌ, poszczekaÌ po czym wróciÌ na górê by po³o¿yÌ siê na dywaniku pod paùstwa drzwiami, i tak kilka razy... ), do tego trochê wiejskich chaszczy, które przychodz¹ z nim na ogonie (kitê ma d³ug¹ i puchat¹ i jest siê w co badylom wpl¹taÌ) i tak od rana mam co robiÌ .

Ostatnio edytowany przez Agaa (2007-01-04 18:54:49)

O rany Paelciu.MĂłj Filipek teÂż jest nieszczĂŞÂśliwy przy wycieraniu Âłapek-rĂłwnieÂż ÂściereczkÂą z mikrofibry
(Faktycznie fantastyczny wynalazek).Tak samo za kaÂżdym razem trzeba mu przypominaĂŚ-"Âłapki"!
DopĂłki wiĂŞc nie wytrĂŞ mu tego i owego,,nie ÂściÂągam mu smyczy,a wÂłaÂściwie szelek.
Ma rĂłwnieÂż swĂłj rĂŞcznik na posÂłaniu w ktĂłry ma wycieraĂŚ pyszczek po jedzeniu.Niestety-czasami siĂŞ zapomina i ...
myk-fik i na tapczan lub o dywan.Potem juÂż szczĂŞÂśliwy biega z zabawkÂą po caÂłym domu.

No wÂłaÂśnie, kÂąpiele...

Moja "czyÂścioszka" MiÂśka - ta, ktĂłra czekaÂła na wycieranie Âłapek, nie cierpiaÂła kÂąpieli!
Czasem, gdy byÂła zbyt "namolna" mĂłwiliÂśmy dla Âżartu - "A moÂże tak do kÂąpieli?"
Mieliœmy "psa z g³owy" na pó³ dnia! - kry³ siê za kanap¹ albo za szaf¹.

Rocky wchodzi na wanny grzecznie sam. W trakcie kÂąpieli stoi spokojnie, chociaÂż z nieszczĂŞÂśliwÂą minÂą.
Za to po wyjÂściu z wanny - tak jak u Fafika Agi - istne szaleĂąstwo!
Na jego wytarcie zu¿ywam kilka wielkich rêczników, bo chocia¿ sierœÌ nie jest d³uga, ale bardzo gêsta.
Czasami nawet uÂżywany suszarki, ktĂłrej siĂŞ nie boi.

Jako ciekawostkĂŞ powiem Wam, Âże ma chyba uczulenie na "psie" szampony - drapie siĂŞ po nich okrutnie.
W desperacji wyprĂłbowaÂłam raz pewien przeciwÂłupieÂżowy "ludzki"  szampon z odÂżywkÂą - i sukces!
SierœÌ jest piêkna, b³yszcz¹ca, bez objawów alergii.
No, ale có¿ dziwnego, nasz pies jest przecie¿ bardzo "ucz³owieczony"!

Jak Wasze pieski znoszÂą wizyty u weterynarza?

Ja wÂłaÂśnie czekam na mojego, ktĂłry ma usuwany brodawczak z powieki, trochĂŞ siĂŞ denerwujĂŞ, zabieg odbywa siĂŞ pod narkoza, a to juÂż przecieÂż nie najmÂłodszy pies.

RokuÂś bardzo siĂŞ stresuje podczas wizyt u "swojego lekarza". Jest spokojny, nie trzeba mu zakÂładaĂŚ kagaĂąca, ale widaĂŚ,  Âże "ma stracha". Trzeba bardzo uwaÂżaĂŚ, siedzÂąc z nim w poczekalni, bo tylko patrzy, jakby daĂŚ drapaka.
Dzisiaj miaÂł "obiekcje" do maszynki, ktĂłrÂą mu golono ÂłapkĂŞ, aby Âłatwiej dostaĂŚ siĂŞ do ÂżyÂły.

Zabiegów ró¿nych mia³ ju¿ zreszt¹ kilka, minn. zszywan¹ powiekê po starciu z amstaffem, kilka razy zszywanie ³ap po spotkaniu z rozbit¹ butelk¹, operacjê przepukliny.

Na szczĂŞÂście nasz weterynarz jest dobrym chirurgiem i jakoÂś tak brniemy przez kolejne zabiegi.

Szczêœliwie ju¿ po wszystkim, zabieg siê uda³, nawet nie widzê szewka - trzeba bêdzie go za tydzieù wyj¹Ì.
Rocky doszedÂł juÂż do siebie, przez kilka godzin byÂł "przymulony", nawet pomyliÂł kierunek wchodzenia do windy. Ale juÂż zjadÂł kolacjĂŞ, byÂł na krĂłtkim spacerku, teraz sobie drzemie.
Trzeba tylko pilnowaĂŚ, aby nie tarÂł oka ÂłapÂą, mam nadziejĂŞ Âże wszystko szybko siĂŞ zagoi.

Pozdrawiam, E.

Nie mam swojego psiaka (ale kiedyÂś miaÂłam).
Znalaz³am za to pieski, które maj¹ dla Was wiadomoœÌ i wklejê je w³aœnie tutaj.

Witam wszystkich na forum.

ChcĂŞ Wam przedstawic mojego psiaka. Wabi siĂŞ Karo, ma 10 lat. Jest to niemiecki terier myÂśliwski. Jest mojÂą kochanÂą psinÂą. BĂŞdzie uczestniczyÂł w zlotach i dzielnie kibicowaÂł naszym bociankom.

Pozdrowienia.

Ostatnio edytowany przez pstynka (2007-01-31 21:35:57)