Cześć! Jestem NOSIO!
Urodziłem się na działce 5.maja 2004. Wychowywały mnie jednocześnie dwie mamusie, bo mamusia, która mnie urodziła, dała mnie pod opiekę mojej drugiej, człowieczej mamusi.

Na tym zdjęciu strasznie się przestraszyłem i fukam na obiektyw, który jest większy ode mnie:



To są moje obie mamusie.

  Wujkowi Elegantowi wchodzę na głowę!

To moja pierwsza wspinaczka na drzewo.

Tu jestem wytrawnym wspinaczem!



Tu już nie jestem dzieckiem tylko dużym kociakiem!

I na koniec mój piękny portrecik:

Ostatnio edytowany przez Danuśka (2006-09-20 07:32:06)

Moje małe sierotki chowają się zdrowo i przybierają na wadze a ja jestem matka karmiąca i podcierająca pupcie! Na imię mają Mruczek i Węgielek.

pierwsze zdjęcie jeszcze na działce,




Wujek Nosio jest bardzo zaintrygowany maluchami. Ogląda, obwąchuje, ale jeszcze się ich boi...

Ale słodkie te maluszki. A czarnulek to kolos jakiś. Tak przynajmniej wygląda. Mają dzieciaczki szczęście, że Ciebie spotkały. Jestem pewna, że wyrosną na piękne, mądre koty.  Czy będziesz im szukać domków czy zostaną u Ciebie?  A wujek Nosio to chyba dumny. Mam nadzieję, że Pusia już się oswoiła z nowymi braciszkami i już się nie dąsa.  Nie wypadało jej przecież ich od razu zaakceptować, musiała okazać swoje niezadowolenie i ukarać dwunożną. Ale koty to ciekawskie zwierzaki i zawsze ciekawość zwycięża. Wyściskaj całą czwóreczkę od cioci Luski.

Kotki nawet bardzo małe błyskawicznie uczą się, do czego służy kuweta. Na dowód załączam zdjęcie maleństwa 4-tygodniowego - kociczka jeszcze dobrze chodzić nie umiała, ale z kuwety korzystać - a i owszem.  (Kociątko zostało przez moją znajomą karmicielkę kotów zabrane z ulicy razem z siostrzyczką w wieku ok. 3 tygodni - na pewno by nie przeżyły. Teraz już mają ok. 4 miesięcy, znalazły fantastyczny domek - są razem i są szczęśliwe).



A tu obydwie siostrzyczki (już trochę starsze):

Opiszę Wam teraz, co działo się z Mruczusiem. Minął już tydzień od tych wydarzeń i nabrałam już dystansu do sprawy ale było strasznie...

   Sierotki trafiły do mnie wieczorem w czwartek, 28.września. Pierwszy tydzień minął bezstresowo. Pierwsze problemy pojawiły się w sobotę 7.X.
    Rano sierotki szataniły, każdy zjadł po całej a' 50ml buteleczce mleczka, przenieśliśmy się do pokoju, mieliśmy sesję fotograficzną i ok. 12 zasnęli. Ja siedziałam cały czas w komputerze, oni spali przytulenie do mnie. Węgielek się uaktywnił, biegał, wypił kolejne pół buteleczki a Mruczek nadal spał. Około 17 zaczęłam szykować sie na działkę a tu Mruczuś jakiś taki wiotki, senny, przeszedł kilka kroków z zaburzenia równowagi. Nie odzywał się, Węguś go zachęcał do zabawy a Mruczuś nic. Bez odruchu ssania.
    Poleciałam do garażu niosąc go w rękach, wsadziłam do kartonowego pudełka i tak jechaliśmy do weterynarza: on w bezruchu, cichutki a ja zalewałam się łzami. Nie miał temperatury, dostał dwa zastrzyki. Jak wracalismy to już chodził po pudełku.
   W domu zaczął chodzić po kuchni, Węguś go zachęcał do zabawy ale jeszcze nie chciał, więc dla spokoju włożyłam go do klatki i pojechałam na kwadrans na działkę i do garażu. Jak wróciłam, Mruczuś odzyskał wigor, olał buteleczkę z wodą i domagał się mleczka, które łapczywie wypił. Siusiu i kupki w normie cały czas. Noc przespali w klatce, rano wypili jednakowo po 40ml mleczka, piszczeli i biegali po klawiaturze. Wszystko wróciło do normy.
   Niedziela minęła bezstresowo. W poniedziałek rano, 9.X, wszystko było cudownie, Mruczuś podjadał Nosiowi resztki z miseczki, więc nawet dołożylam mu saszetkę dla dzieci. Węguś też to jadł. Jak wychodziłam na 14 do pracy to Mruczuś był trochę senny, niepokoiłam się i dałam go do zamkniętej klatki. W domu byłam o 18 i zastałam charczącego, umierającego Mruczka...... Pojechałam natychmiast do weta, dostał znowu zastrzyki, ale nie miałam już żadnej nadziei, bo nie miał nawet odruchu rogówkowego.... Wysychały mu rogówki, bo miał otwarte oczka, więc zakropiliśmy je solą fizjologiczną i praktycznie nie było reakcji. Ślad reakcji bólowej przy zastrzyku.
    Siedziałam potem długo w kuchni trzymając go na rękach. Potem leżał z pudełeczku wstawionym do zamkniętego transporterka, który postawiłam koło łóżka. Węgielek został w kuchni. Nosio, który zawsze śpi mi w nogach, tym razem położył się przy buzi, jakby chciał mnie pocieszyć. Pusia obok. Wszystko wskazywało na to, że rano w pudełeczku będę mieć sztywne zwłoki Mruczusia. Pojadę na działkę i zakopię go pod gruszką.....       
    O 1.30 usłyszałam drapanie w pudełku. Myślałam, że to skurcze przedśmiertne. Mruczuś nadal źle oddychał, ale podnosił główkę. Po chwili znowu leżał. Postawiłam sobie pudełko przy głowie, koty leżały obok.
    O 3.30 wyszedł z pudełka! Zrobił kilka chwiejnych kroków i zasnął. Miał już prawidłowy, spokojny oddech a we mnie wstąpiła nadzieja co do przeżycia. Bałam się, że może być odkorowany. Czuwaliśmy nadal w trójkę, Domownicy cały czas czuli, że coś się dzieje.
    Obudził się ok. 5 i miał już  odruch połykania. Miał wyschnięty języczek. Wyciskałam mu ze smoczka na języczek po kropelce wodę, którą połykał. Najważniejsze był nawodnienie go, bo nic nie pił od południa a w takim małym ciałku brak kilku mililitrów wody to już wielki problem. Potem zaczęłam wyciskać na języczek po kropelce mleczko.
    Było jasno, jak poszliśmy do kuchni, wrócił mu odruch ssania, wypił 10ml mleczka, zrobił do żwirku ładną kupkę i siusiu. Około 7 zamknęłam obie sierotki luzem w kuchni i poszłam spać. Przespałam godzinkę, wystarczyło.
    I od tego czasu Mruczuś jest zdrów jak ryba, biega, wspina się po mnie mały taternik. Nie ma żadnych następstw tak długiej śpiączki i odwodnienia. Pojechaliśmy we wtorek wieczorem na wizytę kontrolną i pan doktor nie poznał Mruczusia, nie mógł uwierzyć, że jego pacjent przeżył... Niewiarygodne. Niesamowicie silny organizm.
    Analiza przyczyny.... Nie miał zaburzeń pokarmowych tylko zaburzenia neurologiczne. Nie gorączkował. Ja widzę tylko jedną przyczynę: podjadanie żarełka z miseczki Nosia w sobotę i w poniedziałek, przy czym w poniedziałek ja mu jeszcze dołożyłam saszetkę dla dzieci. Może w tym żarciu z saszetek jest coś takiego, co mu szkodzi, bo on np. nie ma jakiegoś enzymu rozkładającego składniki, które potecjalnie są toksyczne? W każdym razie jest związek czasowy z tym jedzonkiem.
    Mruczuś ma wielki apetyt, atakuje moje jedzenie, dobiera się do dorosłych chrupek. Wszystko mu zabieram. Teraz daję im chrupki "royale" dla miesięcznych kociaczków. Pojutrze miną trzy tygodnie, odkąd jesteśmy razem, czyli mają mniej więcej 5 tygodni życia.
   Za kilka dni jedziemy razem w daleką podróż, kupiłam już wielką klatkę, która zajmuje całe tylne siedzenie autka. Mam nadzieję, że jakoś to będzie w podróży - przed nami 400 km w jedną stronę, jedziemy na 2,5 doby.
    Nosio uwielbia sierotki, bawi się z nimi, liże im futerko, wylizuje pod ogonkiem. Rano Nosio leży przed kuchnia i czeka, kiedy wreszcie otworzę drzwi i wypuszczę malców. Jest dla nich przyszywanym tatusiem! Będzie za nimi tęsknił, jak wyjedziemy! Pusia kilkakrotnie ich obwąchiwała. Będzie dobrze, Pusia ich zaakceptuje. Bo oni już są domownikami na zawsze!!!

Ostatnio edytowany przez Danuśka (2006-10-17 12:08:34)

Za zgodą Danuśki prezentuję działkowe 3-kociaki urodzone 2-sierpnia 2007.
Na 1-zdjęciu ich mama Petusia (ze swoim-chyba poprzednim- kociaczkiem Szarusią).Dwa kociaczki urodziły się całe białe,a ten trzeci-czarny,jak węgielek.O rany.

         

6-września Danuśka zrobiła im kolejne zdjęcia,ale to chyba jedna i ta sama biała Mysia,a moze obydwie biale.Hm...Nie zapytałam się.

         

Białe kuleczki przeobrażają się w biało-beżowe kicie,jakby ich ojcem był syjamski kot.Tak przypuszcza Danuśka.
A poza tym jej kocia rodzinka powiększyła się 15-sierpnia o kolejnego domownika-Pchełkę ("Kotek na oko dwumiesięczny, pusiopodobny...").

c.d.n.

Tak,jak myślałam-zdjęcia Danusi z 6-września przedstawiają tego samego kotka "Mysię"w 4-odsłonach (czarny kotek to "Czarnusia").I tu smutna wiadomość,którą przed chwilą otrzymałam.Drugi z białych kotków "Mysiek"-nie żyje.Nie chciał jeść i pić,nie ssał mamy.
Za to pozostałe rodzeństwo ma się dobrze,je z apetytem,chociaż trochę jest zakatarzone.
Zdjęcie domownika "Pchełki"-wkrótce.

Ostatnio edytowany przez tanja (2007-09-11 18:48:47)